De Lofoten stonden al meer dan 30 jaar op mijn lijstje met plekken waar ik nog eens heen wilde. Vanwege het verhaal van Edgar Allen Poe (Maelstrom), vanwege de middernachtzon, vanwege de ruige natuur, de prachtige vissersdorpen, de afgelegen ligging…
Meer dan genoeg redenen om er dan eindelijk maar eens heen te gaan. Wat ons in 1984 op de motor deed besluiten naar het zuiden af te buigen en het noorden te laten voor wat het was waren de langdurige en intense regenbuien die we tegenkwamen. Daar was in 2016 geen sprake van. Het weer was op een enkele dag bijna 3 weken onafgebroken aangenaam. Niet warm of te warm maar een aangename voorjaarstemperatuur. Het weer waarbij je voor het eerst weer zonder jas naar buiten durft.
Inmiddels horen de Lofoten tot een van de meest gefotografeerde delen van Noorwegen. Ondanks de ligging is het een geliefd toeristenoord. Het leven draait er om de toeristen en de visserij. En als die toeristen er niet zijn (zoals half mei) dan is er ook bijzonder weinig leven. Blijven de op rekken te drogen gehangen stokvissen over.