Camera en computer hardware | Oloffredrikze.com

Olympus OM2 [1975 - 1987]

Voornamelijk gebruikt voor zwart-wit film, Tri-X en later T-Max, ontwikkeld in Kodak D76 na jaren experimenteren met Tetanal tweebad en ultra verdunde Agfa Rodinal. Favoriete lens was de prachtige Zuiko 18mm supergroothoek, maar met de compacte en lichte bouw kon je eenvoudig aardig wat glas mee op stap nemen.

Zuiko Auto W 18mm ƒ/3.5
Zuiko Auto W 24mm ƒ/2,8
Zuiko Auto S 50mm ƒ/3,5 macro
Zuiko Auto T 85mm ƒ/2
Zuiko Auto T 135mm ƒ/3,5
Zuiko Auto Zoom 75-150mm ƒ/4
Panagor 400mm ƒ/5.6

Geen van beide camera's heb ik nog in bezit. En al helemaal geen lenzen. Mijn eerste OM-2n overleed na een operatie aan de sluiter en mijn tweede verkocht ik aan een kennis - iets waar ik nog wel eens spijt van heb. Inmiddels heb ik voor nog geen €90,- een zwarte OM2n in uitstekende conditie gevonden. Nu nog een lens scoren. Ik vind het nog steeds een aangenaam compacte en erg eigenwijs maar briljant gebouwde camera.

Canon EOS 650 [1988 - 2003]

Een camera uit de eerste dagen van de autofocus-revolutie. Canon had kort geleden besloten het bestaande (semi) professionele EF-system te beëindigen en radicaal over te stappen op de nieuwe EOS-lijn. Veel kenners meenden dat dit het einde van Canon zou inluiden maar ze hadden het mis. De USM Silent Wave scherpstelmotor IN de lens, de volledig elektronische besturing van alle mechanische onderdelen en het moderne design was revolutionair en erg, erg goed. Ik heb deze camera nog steeds maar de sluiter is niet 100% betrouwbaar. Hij staat nu zijn dagen te verslijten op de 'kijk-mij-nou-plank'. Het ontwerp is van 1987 maar toont nog steeds modern. Ik heb destijds voor deze Canon gekozen en niet voor Minolta, Olympus of Nikon vanwege het slim opgebouwde systeem met menu-besturing en een minimaal aantal knoppen. Daarmee borduurden ze niet voort op de mechanische camerabouw waar achter elk knopje een functie zat maar werd er gebouwd vanuit een menu-gestuurde bediening. Een aanpak die meer mogelijkheden onder minder knoppen wist te verbergen. Iets dat me nog steeds aanspreekt.

Nikon Coolpix 4500

Het digitale alternatief in 1995 voor de SLR was de Kodak DSC 420. Een kolos met 1.5 megapixel op basis van de Nikon D90. Op mijn werk hadden we zoiets maar voor gewoon buiten fotograferen was het een onding. Nikon kwam echter gaandeweg met digitale compactcamera's en mijn erste eigen digitaaltje was dan ook de 4500. Een fijn en zeer robuste 4megapix camera die nog steeds werkt. Prachtige macro mogelijkheden door de kleine sensor die zorgt voor een heel redelijke scherptediepte. Door het kantel-design kon de lens zo gebouwd worden dat deze niet in en uit een klein en knullig plastic kokertje hoeft te schuiven zoals veel andere compactcamera's. Minder lichtafval naar de randen en betere scherpte staan daar tegenover.

Canon EOS 10D [2004 - ...]

De eerste volwaardige digitale reflex voor een beperkt budget. Dit model is bijna geheel verantwoordelijk voor de ineenstorting van de digitale-pro markt die vaak mindere specs had en een prijskaartje van 4-6x hoger. Want voor de eerste digitale reflexen moest meer dan 40.000 gulden voor worden neergeteld. Toen ik eens voor een tweedehands lens ging kijken heb ik deze op een nét geïntroduceerde 10D mogen bekijken en eigenlijk was ik toen al verkocht...

Een paar jaar later was ik er wel aan toe - dit toestel was een weinig gebruikte backup camera van een bevriend fotograaf - de ontwikkelingen in de digitale SLR-markt gaan zo snel dat de techniek al heel rap verouderd is. Goed voor de tweedehands-markt.

Canon EOS 40D [april 2008 - feb 2010]

Hoewel de 5D hoog op de lijst met mogelijke opvolgers stond leek de D40 toch een betere kandidaat. Een snellere processor, prima low-light prestaties en flink goedkoper dan de full-frame 5DmkII. En met de fijne EF-S 10-22mm kan ik weer aan de slag met ultragroothoek. De 10D accepteert geen EF-S lenzen vanwege de spiegel die de achterzijde van de lens zou kunnen raken. Tot nu toe had ik slechts mijn EF 20mm kunnen gebruiken die dankzij de crop-factor effectief een 32mm is en dat is zeker niet de groothoek van bijna 100º van de Olympus 18mm Zuiko waar ik aan verslingerd was.

Canon EOS 7D [feb. 2010 - nov. 2017]

Na slechts een krappe twee jaar de 40D verkocht om de 7D te kunnen kopen. Belangrijkste reden was een revolutionair beter scherpstelsysteem, een betere signaal/ruis prestatie bij hoge ISO in vergelijking met de oudere xxD serie. En film op HD leek een interessante plus. Hoe dan ook, voor wild en sport een van de fijnste camera's. Nog steeds.

Canon EOS 5D MK4 [april. 2017 - ...]

Het heeft lang geduurd en ik heb er na de laatste trip nog bijna een jaar over lopen twijfelen: Canon full-frame, Fuji-XT of een andere mirrorless systeemcamera? Uiteindelijk heb ik toch gekozen voor de 5D Mark IV - uit praktische overwegingen. De camera is geweldig goed en op alle fronten een verbetering ten opzichte van de 7D. Maar misschien nog wel belangrijker is dat ik met het EOS systeem kan lezen en schrijven én er de nodige lenzen voor heb. Vooralsnog heb ik allerminst spijt van de keuze.

Canon EF 20mm ƒ/2,8 USM

Een beetje een verguisd lensje maar in mijn ogen een erg fijn werkend objectief. Heel lang geleden aangeschaft voor mijn EOS 650 en daar veel plezier van gehad. Op een crop-camera is het een lichtsterke 35mm. Jammer dat de optische kwaliteit aan de randen niet wat beter is - mijn zoomlenzen halen deze prime inmiddels wel in...

EF 24-105mm ƒ/4L IS USM

Beetje zwaar, erg degelijk, redelijk weerbestendig met een seal bij de bajonet. De beeldstabilisatie doet zijn wonderbaarlijke werk bijzonder goed. Minpuntje is de vrij sterke tonvormige vertekening maar dat is in Lightroom met één druk op de knop verholpen.

[2015] Nog een minpuntje is de kwetsbaarheid van de print-bedrading. Ik ben niet de enige noch de eerste waarbij het diafragma defect is geraakt doordat de 'flat cable' scheurtjes is gaan vertonen. Een nieuw diafragma plus bedrading kost bijna 250 euro (alles zit aan elkaar gekit - alleen de complete diafragmaunit kan vervangen worden). Reparatie blijkt bijzonder moeilijk. De lens is nu al twee keer opnieuw afgesteld en is nog steeds niet de oude.

Canon EF 70-200mm ƒ/2.8L IS USM

De zwaargewicht (letterlijk) Canon EF 70-200mm f/2.8L IS Soms lijkt Canon 'gewicht' een feature te vinden. Ondanks alle twijfel of een 135mm f/2 niet een interessantere optie zou zijn heeft een uitgebreid test-report me overtuigd.

Canon EF 300mm ƒ/2,8L IS USM

Sinds ik méér sportfotografie doe (vooral roeifotografie) maakte het aantrekkelijk om eens op zoek te gaan naar een tweedehands EF 300mm f/2.8 Omdat de II bijna 40% duurder is geworden dan de I is de tweedehandsmarkt niet echt in beweging en wordt er alleen voor afgetrapte lenzen die op het voetbalveld in de regen hebben gestaan als 'voordelig' aangeboden. Desondanks ben ik erg blij met deze combinatie (met een 1,4 converter). Voor vogels en wild is het misschien niet de beste lens maar zeker niet de zwaarste. Bovendien is deze lens ongeveer het scherpste wat er ooit is gemaakt. Had ik het al over het gewicht gehad?

Flexshooter Pro Blk Lever

Ik fotografeer met een 300mm ƒ2.8 maar ook met en 16-35 ƒ4 Om die allebei goed op een statief te kunnen gebruiken heb je eigenlijk een 'schommelkop' of gimbal nodig voor de telelens maar een gewoon stevig balhoofd voor de standaardlens. Nóg meer slepen dus?

Het ideale balhoofd heb ik gevonden in de FlexShooter Pro. Een balhoofd dat een 'leveler' heeft ingebouwd en slechts om twéé assen kan bewegen. Een dikke tele kiept dus niet om terwijl je een macrolens of supergroothoek netjes in twee tellen waterpas kunt zetten. Ze zijn zó goed dat ik ze zelfs ben gaan verkopen in mijn webshop: pixelpenguin.nl/flexshooter

Wishlist

Nieuwe hardware ligt altijd op de loer. Nieuwe camera's, nieuwe en betere lenzen, lichtere statieven... Hoewel mijn rugzak goed gevuld is ben ik niet zo heel snel te verleiden tot nieuwe aankopen. Dus het advies buy tickets instead of gear is voor heel veel fotografen wellicht een eye-opener. Maar goed - je hebt apparatuur nodig om je foto's te schieten dus: op zoek naar de beste lens!

Het internet staat vol met 'reviews' die mijns inziens volkomen nutteloos zijn. Op een serieus forum kom je opmerkingen tegen als 'I have this lens since last sunday and it is really amazingly sharp'. Alsof je dat in drie dagen helemaal door hebt. En wat is dan helemaal 'amazingly sharp'? Ook staan fora al snel vol met verhalen over problemen die ergens bij iemand zijn opgetreden. Is er ergens een verhaal over problemen met de scherpstelling dan heeft ineens de halve wereld er last van. Dat levert vragen op als Ik gebruik mijn camera vooral voor landschappen met een ND filter met een groothoeklens op een statief. Ik dacht dat de Canon 7D de juiste keuze was voor mijn hobby, maar nou lees ik overal problemen met de scherpstelling op 9 beelden per seconde. Ik ben nu eigenlijk vreselijk teleurgesteld in mijn camera... (Ja, ik overdrijf - maar niet eens heel erg) Dus blijkt maar weer: goede reviews zijn schaars.

Reviews

Ik heb veel gehad aan de informatie op Digital Photography Review. En Photozone.de voor een brede reeks tests voor verschillende combinaties van glas en camera. De reviews op DPReview zijn ook erg informatief. Ze kunnen zelfs dienst doen als extra handleiding voor de punten die de fabrikant maar overgeslagen heeft. Het aantal geteste lenzen is nog wat beperkt maar het groeit gestaag.